در این مقاله به عواملی که منجر به نارضایتی طرفین در زندگی زناشویی می شود اشاره می کنیم؟
1 - نارضایتی در زندگی زناشویی به دلیل بی توجهی به تفاوت های فردی و انتظارات نامعقول :
در
بسیاری موارد مشاهده می شود که زن و شوهر بدون توجه به این که طرف
مقابلشان دارای افکار و سلیقه های خاص خود است و یا جنسیت مخالف دارد،
انتظار دارند که دقیقا مانند او فکر و رفتار کند. اگر هر یک از زوجین قبل
از بیان انتظارات و خواسته های خود، قدری در رابطه با ویژگی های شخصیتی و
شرایط و توانمندی های طرف مقابل بیندیشند بسیاری از دلخوری ها به وجود
نخواهد آمد . زیرا تا زمانی که خواسته ای مطرح نشده است طبیعتا گلایه ای هم
وجود ندارد ولی اگر تقاضایی غیرمعقول و غیرمنطقی مطرح شد و پاسخ داده نشد
آنگاه فرد متقاضی خود را مغبون و شکست خورده و یا بی ارزش تلقی می کند و
طرف مقابل هم در صدد بیان دلایل و توجیه رفتار خود بر خواهد آمد و این یعنی
شروع مجادله و درگیری. نکته مهمی که زوجین باید به آن توجه داشته باشند
این است که هیچ دو نفری وجود ندارند که همیشه و در همه موارد دقیقا مثل هم
فکر کنند و رفتاریکسانی داشته باشند . حتی دوقلوهای همسان نیز در زمینه
افکار و رفتارهای خود، ویژگی هایشان کاملا منطبق بر هم نیست. در واقع وجود
اختلاف سلیقه ها و مطابقت نداشتن عقاید و نیازها به ویژه در اوایل زندگی
مشترک طبیعی است زیرا این دو نفر در دو خانواده مختلف با فرهنگ های مختلف و
شیوه های متفاوت تربیت شده و رشد کرده اند. در این فرآیند زن و شوهری موفق
خواهند بود که بتوانند به درستی این تفاوت ها را مدیریت کنند و با تعدیل
انتظارات خود و پذیرش برخی خواسته های طرف مقابل به یک توافق نسبی دست پیدا
کنند .
2 -نارضایتی در زندگی مشترک به دلیل نداشتن درک متقابل :
شناخت
ویژگی های فردی و روحیات طرف مقابل و نیز شناخت قابلیت ها و توانمندی های
او یکی از پیش نیازهای رسیدن به درک متقابل زوجین است . بنابر این مادامی
که این شناخت کامل نشده است و یا شناخت حاصله بر مبنای واقعیت نباشد یقینا
درک شدن و درک کردنی در کار نخواهد بود . اگر زن و شوهر بخواهند روحیات و
خواسته های خود را به دیگری تعمیم دهند و یا افکار و سلایق خود را به همسر
خود تحمیل کنند زمینه بی اعتمادی و رنجوری یکدیگر را فراهم کرده اند زیرا
کسی که سالیان زیادی را با این روحیات زندگی کرده و خو گرفته است به راحتی
نمی تواند این تغییرات را بپذیرد و در مقابل آن مقاومت می کند . بسیاری از
خانم ها اظهار می کنند که شوهرانشان اصلا به حرفشان گوش نمی دهند و به همین
دلیل هم ناراحت هستند ولی اگر یک خانم وقت شناسی نداشته باشد، انتظاراتش
هم منطبق بر توانایی های شوهرش نباشد و خارج از توان او باشد و بدون مقدمه و
بدون اینکه اجازه بدهد شوهرش رفع خستگی کند و بلافاصله به محض روبه رو شدن
با او و قبل از هرگونه سلام و احوالپرسی شروع کند به گلایه کردن و مطرح
کردن خواسته ها، آیا باز هم حق دارد که ناراحت باشد؟ آیا شوهر چنین خانمی
مستحق مجازات خواهد بود؟