هر کشور با ترکیبی از رنگهای مختلف، نمادی منحصر به فرد برای خود و مردمش ساخته است که به عنوان هویت آن کشور به شمار میرود. اما واقعا پشت این انتخاب رنگها مفهومی پنهان است یا مردم هر کشور به طور تصادفی آنها را کنار هم قرار دادهاند؟
پرچم استرالیا نماد خوبی از رفاه عمومی است. این پرچم شامل پرچم بریتانیا در گوشهی سمت چپ و یک ستارهی هفتگوش سفید بزرگ است که ستارهی رفاه عمومی نامیده میشود. باقی ستارهها نماد صورت فلکی چلیپا (صلیب جنوبی) است که از استرالیا به خوبی قابل رصد هستند.
پس از آزاد شدن نلسون ماندلا از زندان در سال ۱۹۹۰، پرچم جدیدی برای آفریقای جنوبی انتخاب شد. مشکی، سبز و طلایی از تابلوهای کنگرهی ملی آفریقایی ماندلا گرفته شد، و قرمز، آبی و سفید از پرچم قدیمی ترانسوال گرفته شده است. گفته میشود که شکل Y مانند مربوط به همگرایی فرهنگهای کشور است.
شکل غیرمتداول پرچم نماد قلل هیمالیا و ماه و خورشید نشاندهندهی آرامش و ثبات است. رنگ قرمز لاکی این پرچم، رنگ گل صد تومانی، گل ملی کشور است و مرز آبی آن نشاندهندهی صلح است.
پرچم فعلی برزیل به طور رسمی روز ۱۵ نوامبر ۱۸۸۹ انتخاب شد. رنگ سبز آن نماد جنگلها و دشتهای شاداب و انبوه این کشور است. لوزی زردرنگ میان آن نماد ثروت برزیل در منابع طلا و دایرهی میان آن و ستارههایش نماد آسمان پرستارهی این کشور است. شعار روی پرچم برزیل “Orderm e Progresso” که به “نظم و پیشرفت” ترجمه میشود.
خطهای سبز نماد ثروت، طراوت پوشش گیاهی و صنعت کشاورزی و خط سفید میان نماد میل این ملت به صلح و یکرنگی است. این پرچم در ابتدا توسط مایکل تایوو آکینمومی، دانشجوی ۲۳ سالهای طراحی شد و رسما از یکم اکتبر ۱۹۶۰ مورد استفاده قرار گرفت.
قرمز براق نشانهی کمونیسم و همچنین نماد خونهای ریخته شده در جنگ برای استقلال کشور است. ستارهی پنجپر زرد نیز نشانهی اتحاد کارگران، سربازان، مردم عادی، جوانان و خردمندان است.
هنگامی که این پرچم در سال ۱۹۳۱ معرفی شد، خط سبز نشانهی مسلمانان و خط زعفرانی نشانهی هندوها و خط سفید نماد میل به صلح میان آنان بود. چرخ آبیرنگ میان دارای ۲۴ شاخه، نماد ۲۴ ساعت روز است.